Rozdział 21 - That's what I feel for you.

11 KOMENTARZY=NEXT!

Budzi mnie lekkie szturchnięcie w moje ramię. Leniwie otwieram oczy, ale decyduję się ponownie je zamknąć, gdy ostre światło oślepia mnie.
-Gracie, spóźnimy się na zajęcia -mówi ochrypły głos tuż przy moim uchu.
-Mhm -mruczę pod nosem i odwracam się w drugą stronę, aby ponownie zasnąć.
-Wstawaj Kochanie -mówi Harry i przykłada swoje usta do mojego rozgrzanego policzka. W moim brzuchu pojawia się przyjemne uczucie i czuję jak moje policzki stają się czerwone. Czy on właśnie nazwał mnie swoim kochaniem?
-Ugh -jęczę i przykładam sobie poduszkę do twarzy. Czuję jak silne ramiona oplatają moje ciało i podoba mi się to.
-Czyli dzisiaj nie idziemy? -pyta mnie i wiem, że na jego ustach pojawia się szeroki uśmiech.
-Nie wyobrażaj sobie za dużo -karcę go i podnoszę się do pozycji siedzącej.
-I po co ja cię w ogóle budziłem? -jęczy. Spoglądam w jego stronę i uważnie mu się przyglądam, Jego loki są idealnie ułożone a na sobie ma białą koszulkę, która pozwala mi zobaczyć tatuaże na jego umięśnionym torsie.
-Podoba ci się widok przed tobą? -pyta śmiejąc się.
-Jesteś strasznie zadufany w sobie -przyznaję i posyłam mu złowrogie spojrzenie.
-Nie prawda. Jestem skromny -mówi a ja wybucham niepohamowanym śmiechem.
-Zdecydowanie teraz żartowałeś -kręcę głową w rozbawieniu.
-Lubię twój uśmiech -komplementuje bez jakiegokolwiek zawahania. Moje policzki przybierają czerwoną barwę i teraz zapewne wyglądam jak... Nie chcę wiedzieć jak wyglądam.
-Uh, dzięki?
-I lubię jak się rumienisz -ponownie doprowadza do niekomfortowej sytuacji.
-Robisz to specjalnie! -karcę go i udaję oburzoną.
-Nie, naprawdę to lubię -przyznaje. Za dużo komplementów jak na dzisiaj. Schodzę z łóżka i wychodzę z jego pokoju w celu przebrania się. Staję przed moją, szeroką szafą i po niedługim namyśle wyciągam z niej czarną spódniczkę i wiśniową bluzkę z krótkim rękawkiem. Na swoje nogi naciągam ciemne rajstopy z motywem serduszek a następnie zakładam na siebie wcześniej przygotowane ubrania. Wchodzę do łazienki i rozczesuję swoje długie włosy szczotką. Myję jeszcze zęby i gotowa wychodzę z mojego pokoju. Harry siedzi na kanapie oglądając jakiś serial i nie jestem pewna czy mnie zauważył. W moim brzuchu burczy i jestem przeraźliwie głodna, dlatego idę do kuchni. Na talerzyku są dwa naleśniki z czekoladą, a obok nich szklanka pomarańczowego soku. Biorę jednego z nich i siadam na kanapie obok Harry'ego.
-Dziękuję -całuję bruneta w policzek i wracam do zajadania się pysznymi naleśnikami. Odwraca głowę w moją stronę i uważnie mi się przygląda.
-Jestem gdzieś brudna? -odzywam się gdy staje się to dość krępujące. Kończę swojego naleśnika i spoglądam na niego. Przybliża się do mnie i gwałtownie przypiera swoimi ustami do moich. Całuje mnie z wielkim pożądaniem, a ja nie mam temu nic przeciwko. Oplata swoimi dłońmi moją talię i sadza mnie na swoich kolanach. Po niedługiej chwili odrywamy się od siebie. Opieram swoje czoło o jego i bawię się jego lokami.
-Założyłaś spódniczkę? -pyta mnie, gdy dokładnie mi się przygląda.
-Uh, to źle? -pytam, gdy napotykam jego intensywne spojrzenie.
-To cholernie podniecające -mówi. Obserwuję jak jego zielone tęczówki przybierają ciemniejszą barwę. Spoglądam w dół, gdy czuję pojawiające się, lekkie wybrzuszenie w jego spodniach.
-O mój Boże -mówię śmiejąc się. Zwilża swoje usta i wzrokiem śledzi każdy mój ruch.
-Teraz wiesz co ze mną robisz, skarbie -odpowiada a ja schodzę z jego kolan, aby uniknąć tej niezręcznej sytuacji.
-Wolałabym nie wiedzieć -śmieję się i czuję jak się rumienię.
-Cóż... jesteś cholernie podniecająca -mówi i podchodzi do mnie.
-Ale teraz musimy iść na zajęcia -odpowiadam śmiejąc się.
-To było wredne -mówi oburzony.
-Jestem wredna -odpowiadam i zarzucam swoją torbę na moje lewe ramię.
-Skoro musimy -wzdycha. Chwyta mnie za dłoń i złącza ją razem ze mną, gdy już mamy wyjść.

[włącz]

-Uh...Nie jesteśmy razem -mówię niezręcznie. Nie chcę go urazić.
-Wiem -odpowiada i nawet na moment nie puszcza mojej ręki.
-To dlaczego wciąż trzymasz moją dłoń? -pytam.
-Bo przy nikim innym nie czuję się tak jak przy tobie -wyznaje. Moje oczy wypełniają się łzami na jego piękne słowa, ale nie pozwalam mu tego zobaczyć.
-W takim razie, nie przeszkadza mi to -mówię. Pierwszy raz w życiu wiem czego chcę.
-Czekaj, czekaj...Czy ty właśnie powiedziałaś, że chcesz... -zaczyna, ale nie pozwalam mu dokończyć.
-Chcę być blisko ciebie, Harry -mówię i czekam na jego reakcję.
-Jesteś tego pewna? -pyta i czuję jak jego dłonie drgają.
-Jestem -odpowiadam bez zawahania.
-Kocham Cię. Będę się o ciebie troszczył, kochał cię i przytulał każdego, nowego ranka. Będziemy chodzili na romantyczne randki, w każdy weekend i cieszyli się sobą. Bo jesteś tego warta i postaram się dać ci więcej niż sam mogę -mówi patrząc mi w oczy. Przyciąga mnie do siebie i otula swoimi ramionami. Spoglądam do góry, aby zobaczyć jego załzawione oczy. Dlaczego nagle stał się taki wrażliwy? Ponieważ właśnie w tej chwili naprawdę jest szczęśliwy. I zasługuje na to szczęście, a ja po prostu chcę być jego pocieszeniem. W każdej chwili. Przez jego zniszczoną przeszłość.
-Kocham Cię -odpowiadam i wtulam się w niego. Teraz jestem pewna co do niego czuję i chcę być szczęśliwa właśnie z nim. I to jest prawda.

"Miłość cier­pli­wa jest, łas­ka­wa jest. Miłość nie zaz­drości, nie szu­ka pok­lasku, nie uno­si się pychą; nie jest bez­wstyd­na, nie szu­ka swe­go, nie uno­si się gniewem, nie pa­mięta złego; nie cie­szy się z nies­pra­wied­li­wości, lecz współwe­seli się z prawdą."

__________________________
Hej :) Przepraszam, że rozdział tak długo był nie dodawany. Mam teraz strasznie dużo nauki i mam cichą nadzieję, że chociaż Wam spodoba się ten rozdział, bo ja nie jestem z niego zadowolona. Kocham i do następnego xx