Rozdział 18 - We aren't a couple.

12 KOMENTARZY=NEXT!

+

Rozdział dedykowany @luvmygoomez <3

-Okej -mówię i ubieram moją czarną, skórzaną kurtkę w czasie, gdy Harry zakłada swoje buty.
-Wyglądasz tak słodko w tej czapce! -śmieję się, gdy Harry spogląda na mnie oburzony.
-Ej! Nie prawda -mówi i lekko czochra moje włosy.
-Prawda! Jesteś uroczym chłopcem -przyznaję i wychodzę z naszego pokoju.
-Mówisz jak moja babcia -spogląda na mnie z cwanym uśmieszkiem na twarzy.
-Zaraz powiesz, że ci ją przypominam -prycham, a Harry zamyka drzwi od naszego pokoju.
-Jeszcze nie -droczy się i wystawia mi język.
-Ej! Dlaczego to powiedziałeś? -mówię udając oburzoną.
-Jesteś słodka, gdy się oburzasz -mówi i przyciąga mnie do siebie.
-Mówisz jak mój dziadek -powtarzam jego słowa sprzed chwili śmiejąc się.
-O mój Boże. Twój dziadek mówi, że jesteś słodka? -wybucha śmiechem.
-Nie, ale jesteś do niego strasznie podobny -mówię i czekam na jego reakcję.
-Teraz przegięłaś -zaczyna mnie łaskotać na środku korytarza, ale po chwili przestaje, gdy widzi, że nie mogę złapać oddechu. Śmieję się z niego i razem wychodzimy na zewnątrz.
Wsiadam do jego samochodu, gdy docieramy na szkolny parking. Harry przekręca kluczem w stacyjce a po chwili już jesteśmy w drodze. W radiu leci piosenka której osobiście nie znoszę, dlatego decyduję się ją przełączyć.
-Ej! Lubię to! -krzyczy, gdy zmieniam muzykę. Wybucham głośnym śmiechem, gdy widzę jego minę.
-Ale ja tego nie lubię -mówię patrząc na niego.
-Cóż... Jesteśmy w moim samochodzie i...-zaczyna, ale mu przerywam swoim śpiewem, gdy w radiu rozbrzmiewają pierwsze nuty Augustana - Boston.
-O mój Boże -wzdycha i wyłącza radio.
-Ej! -naciskam z powrotem na guzik.
-Ładnie śpiewasz -przerywa mi spoglądając na mnie.
-Masz na myśli moje fałszowanie, które przed chwilą zaprezentowałam? -pytam śmiejąc się. Kręci głową z rozbawieniem i parkuje tuż przed galerią handlową.

~*~

-Weź tą -mówi Harry i wyciąga wieszak z czarną, krótką i do tego obcisłą sukienką.

-To szkolny bal a nie dyskoteka -prycham i powracam do przeglądania innych sukienek.

-W takim razie założysz ją na dzisiejszą imprezę -mówi i podaje mi ją. Spoglądam na metkę i z powrotem mu ją oddaję, gdy widzę jej cenę. Jest za droga.

-Co jest z nią nie tak? -pyta.

-Nie mam tyle pieniędzy -mówię i przyglądam się kremowej sukience, która wydaje się być idealna.

-Nie martw się o pieniądze. Zapłacę za nią -mówi i popycha mnie w stronę przymierzalni.

-Nie możesz tak po prostu za mnie płacić, Harry! -krzyczę na niego, gdy z powrotem podaje mi czerwoną sukienkę.

-Owszem, mogę -mówi.

-Nie, nie możesz! -odpowiadam rozdrażniona.

-To moje pieniądze i wydam je na co tylko zechcę. A właśnie chcę ci kupić tą pieprzoną sukienkę, więc po prostu ją przymierz -mówi przymykając oczy w złości.

-Ugh -jęczę i zasuwam niebieską zasłonkę. Przebieram się w kremową sukienkę i muszę przyznać, że wyglądam w niej naprawdę dobrze. Ściągam ją i mierzę czarną, obcisłą sukienkę, która też dobrze na mnie wygląda. Ściągam ją i zakładam na siebie swoje poprzednie ubrania. Wychodzę z przymierzalni i rozglądam się za Harry'm.

-Ej! Miałaś mi się w niej pokazać! -krzyczy zawiedziony a ja próbuję ukryć swoje rozbawienie.

-Zobaczysz mnie w niej na dzisiejszej imprezie -informuję go i razem z nim idę do kasy. Wyciągam swój portfel, ale Harry wyprzedza mnie i podaje wysokiej blondynce 300 funtów.

-Miałeś zapłacić za tylko jedną sukienkę -przypominam mu, gdy wychodzimy ze sklepu.

-Ale chciałem zapłacić za dwie, więc zapłaciłem -mówi.

-Tak, ale nie...-zaczynam, ale przerywa mi przyciskając swoje usta do moich. Całujemy się jeszcze przez chwilę, dopóki zdaję sobie sprawę z tego, że jesteśmy w miejscu publicznym i wszyscy prawdopodobnie się na nas gapią. 

-Wszyscy się na nas patrzą -mówię i dyskretnie odsuwam się od niego.

-Przeszkadza ci to? -pyta posyłając mi szeroki uśmiech. Łapie moją dłoń i bez jakiegokolwiek zawahania złącza ją z moją. O mój Boże. W moim brzuchu czuję pojawiające się motylki i nie mogę nic na to poradzić, ale to przyjemne uczucie.

-Nie jesteśmy razem -mówię i spoglądam na nasze splecione dłonie.

-Możemy być -mówi i spogląda na mnie. Jest lekko zestresowany? O mój Boże. Nie wieżę, że właśnie Harry Styles jest zestresowany pytając mnie o to czy chcę z nim być. 

-To, um...uh -jąkam się dlatego mi przerywa.

-Nie musisz teraz odpowiadać -mówi i razem wychodzimy z galerii. To wszystko dzieje się zdecydowanie za szybko.

_______________________________

Hejka! ^^ Tak! Nareszcie coś się między nimi dzieje, ahahaha xd Jak Wam się spodobał ten rozdział? Dziękuję za wszystkie komentarze pod ostatnią notką <3 Jak wiecie zostałam nominowana do Liebster Award :) Serdecznie dziękuję za nominację! Kocham i do następnego xx